Kimse kusuru, eksikliği kendisinde aramıyor.
Herkes alim herkes evliya herkes çok yetenekli.
Bütün kusurlar eksiklikler, hatalar günahlar başkalarında.
Sanki başkaları diye bir millet var ve dünyanın bu kötü gidişatından sadece onlar sorumlu.
**
Küresel ekonomi de enteresan bir hale geldi.
Bir yanda nitelikli niteliksiz iş arayan milyonlarca insan, diğer yanda “yetenekli eleman açığım var” diye bağıran ve çalışacak insan arayan yüzbinlerce şirket var.
Bir yanda dijital dünyanın hızlı büyüyen genç şirketleri diğer yanda rakip istemeyen ve genç şirketleri satın alarak varlığını sürdürmeye çalışan hantallaşmış uluslararası dev şirketler var.
Bu enteresanlığın baş sebebi, devlet, özel sektör ve eğitim alanının birbirleriyle yeteri kadar görüşmemesi ve kendi başına hareket etmesi.
Halbuki herkesin her kesimin ortak bir sorunu bu.
**
4 yıllık kimya mühendisliği okudu ama iş bulamadı. 3 aylık özel kurs veren bir kuruma giderek yazılım eğitimi aldı ve bir şirkette işe başladı.
4 yıllık tarih bölümünü bitirdi, uygun iş bulamayınca dışarıdan grafiker eğitimi aldı şimdi bir şirkette grafiker olarak çalışıyor.
4 yıllık arkeoloji bölümünde okurken son sınıfta bu alanda çalışamayacağını anladı ve fikir değiştirdi. 3 aylık bir aşçı kursuna giderek sertifika aldı. Şimdi bir cafe restoranda şef olarak iş hayatına devam ediyor.
Hepsi hayatından memnun ama 4 yıllık kayıp için de üzgün.
Eminim bu örnekler herkesin çevresinde çok vardır.
Yetenek açığı konusunda eğitimin ne kadar önemli olduğu ortada.
**
Bir de şöyle aptalca bir anlayış var.
Yetenek açığı derken sadece çalışanların eksikliği kastediliyor.
Oysa bu kapsam daraltması ve akış açısı bu sorunun çözümünün önündeki en büyük engel.
Yetenek açığı derken patronların, alt orta ve üst yöneticilerin yetenekli ve yetkin oldukları varsayılıyor.
Halbuki günümüz iş dünyasına ayak uyduramayanlar, yetenek açığı olanlar sadece ücretli çalışanlar değil, patronlardan başlayarak üst orta ve alt kademe yöneticilere hatta siyasetçi ve öğretmenlere kadar herkes dahil.
Yani yetenek açığı hepimizde var.
Herkes bu açığı kendine itiraf edip kabul etmezse de çözüm çok zor.
Bunların da ortada ne zaman buluşacaklarını kestirmek kolay değil.
Çünkü zihniyet devrimi gerekiyor.
O da hemen olmaz, sabır ve zaman istiyor.
**
Özellikle gelişmiş zengin Batı ülkelerinde yer alan iş dünyası yetenekli eleman açığı çekerken mevcut yetenek açığı dünya genelinde birçok şirketi etkiliyor.
Mesela ABD’deki işverenlerin yüzde 74’ü pozisyonları doldurmakta güçlük çekiyormuş.
State Of Service 2023 raporunda, teknisyenlerin eldeki işi tamamlamak için gerekli bilgi ve becerilere sahip olmaması, saha servisi şirketleri için en önemli endişe kaynağı olarak sıralanmış.
Dünya genelindeki düşük doğum oranı ve yaşlanan işgücü gibi global etkenleri de yetenek açığı sorununa eklersek şirketlerin açık pozisyonları dolduracak yeterli sayıda nitelikli çalışana ulaşması giderek zorlaşacak.
**
2018’de yapılan aynı araştırmada, yetenek açığı sorunu endişeler listesinde sadece altıncı sırada yer alıyormuş bugün ilk sırada.
Bugün, şirketin büyüklüğü ne olursa olsun, vasıflı işgücü pozisyonlarını doldurmak için binlerce kişiyi bulma, istihdam etme, eğitme ve pozisyonu doldurma mücadelesi önemli bir endişe haline dönüştü.
Tüm sektörlerdeki şirketlerin devlet ve eğitim alanındaki sorumlularla bu konuları ciddiyetle ele almaları ve bir an önce gerekli adımları atmaları gerektiği ortada.
Araştırmalara göre şirketlerin yüzde 44’ünün uygulamayı planladığı ve yüzde 21’inin istek listesinde yer aldığı “Uzaktan Yardım”, rekabet gücünü korumak için birincil odak noktası haline gelmiş.
Yine de bugün iş dünyasında, “Çalışanlarımızı nasıl kontrol ederiz?” noktasından “Onları nasıl güçlendirebiliriz?” noktasına gelinmesi önemli bir adım.
**
Başkaları diye ayrı bir millet yok, başkaları biziz.
Herkes herkese göre bir başkasıdır.
İyi kötü, doğru yanlış her şeyin sorumlusuyuz.
Çünkü sorumluluk sahibi tek canlıyız.
Yaşanan her şeyde her insanın kapasitesi kadar iyi ya da kötü payının olduğu gerçeğini göreceğiz.
Yazar: Yaşar Süngü
