Hollanda’da milliyetçi düşüncenin temsilcilerinden Geert Wilders’i İsrail Cumhurbaşkanı Herzog ile el sıkışırken gösteren fotoğraf çoğunluğun malumudur. 7 Ekim öncesi bu fotoğraf çoğu kimseye şaşırtıcı gelebilirdi. Yirminci yüzyılın ikinci yarısında biçimlenen algıya göre Avrupa’da milliyetçi hareketlerin Yahudilerle bir sorunu vardı ve bu sorun İsrail’in kurulmasını zorunlu hâle getirmişti. Almanlar ve diğer Avrupalı milliyetçilerin Yahudilere yönelik faaliyetleri mağduriyete yol açmış ve bu çerçevede küresel bir tasarım ortaya çıkmıştı. Bu küresel tasarım Siyonizm ve İsrail’di. Bu bakımdan Geert Wilders ile Herzog’un samimi pozları şaşırtıcıydı.
AB Parlamentosu seçimlerinden sonra milliyetçi partiler yükselişe geçtiğinde İsrail Başbakanı Netanyahu’nun da Herzog gibi sevincini gizleyemediği anlaşıldı. Garip ve anlaşılmaz bir durumdu. Ortaya çıkan tuhaflığın izaha muhtaç olduğu çok açıktı. Çünkü İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Anglosaksonların en önemli propaganda merkezi olan Hollywood, başta Alman milliyetçileri olmak üzere Avrupa merkezli Yahudi karşıtlarının yol açtığı mağduriyetleri bütün dünyaya anlatan onlarca filmi gösterime sokmuştu. Ama şimdi İsrail’i yöneten Siyonistler yükselişe geçen milliyetçilerle teşrik-i mesai içinde olmak için can atıyordu.
İsrailli Siyonistlerin Avrupa’da milliyetçilere oldukça yakın durmasını yine Avrupa’da yükselişe geçen yabancı ve Müslüman düşmanlığı ortak paydası ile izah edenler olabilir. Buradan hareketle Siyonistlerin ve Avrupa’da farklı milliyetçiliklerin ortak paydada buluşmalarında şaşkınlığa sebep olacak bir durum olmadığı söylenebilir. Hatta çoğu yerde yabancı düşmanlığının Siyonist propaganda mekanizması tarafından yönlendirildiği de iddia edilebilir. Kuşkusuz bu yanlış bir düşünce de değil. Zira farklı milliyetçiliklerin ABD politikalarına uygunluğu dahi konuşulmaktadır. Ukrayna gibi Doğu-Batı hattının iki önemli savaş alanında Rusya düşmanlığının Avrupa milliyetçilikleri ile uyum içinde olması Anglosaksonlara çok değerli bir manevra kabiliyeti kazandırmaktadır. Fakat burada göz ardı edilen bir hakikati ortaya koymak gerekiyor. Zira diğer hususlar Siyonistlerin Avrupa’da yükselişe geçen milliyetçi hareketlere sempati duymalarını tam olarak açıklamıyor.
Burada Roger Garaudy’yi tekrar hatırlamamız gerekiyor. Garaudy, Siyonistlerin 1942’ye kadar Alman Nazi yönetimi ve doğal olarak Hitler ile teşrik-i mesai içinde olduğunu yazmıştı. Bunu söylediği için, zamanında, Siyonistler tarafından Holokost inkârcısı olarak suçlanmıştı. Fakat 7 Ekim’den sonra nihayet hakikatlerin üzerindeki örtü kalkmaya başladı. Bu çerçevede Siyonistlerin Hitler ile ilişkileri artık şaşırtıcı gelmiyor. Çünkü her ikisi de Yahudilerin Avrupa toplumlarına asimile olmasını ırk safiyetini korumak gayesiyle istemiyordu. Hem Siyonistler hem de Naziler ırk üstünlüğü fikrine inanıyordu. Bu açıdan Yahudi asimilasyonu hem Siyonistlere hem de Almanlara göre ırk safiyetine halel getirecekti. Garaudy bu ince ayrıntıyı ve işbirliğini ortaya çıkarmıştı.
“1939’da 900’den fazla Yahudi mülteciyle Küba’ya doğru yola çıkan St. Louis gemisi ABD ve Kanada tarafından geri çevrilmişti. Gemi Avrupa’ya geri dönmek zorunda kaldığında, Adolf Hitler radyoda Yahudilerden nefret edenlerin sadece Naziler olmadığını haykırdı. Nazi diktatörü ‘bakın bütün dünya Yahudilerden nefret ediyor’ dedi.”
Alıntıdan anlaşılacağı gibi Kanada ve ABD’ye hâkim olan Anglosaksonlar, Yahudilere neredeyse bütün Amerika kıtasının yollarını kapatmıştı. Garaudy de benzer cümleler kuruyordu. O da David Hearst gibi Anglosaksonları işaret etmişti. Hatta Garaudy, Bernard Henri Levy gibi Fransa düşünce hayatı üzerine çöreklenen Siyonistlere de dikkat çekmişti. Tabiatıyla bu son durum Fransa’nın ve Fransızların sorunudur. Fakat hepsinin bir araya gelip Filistin topraklarında bir Siyonist devleti kurma eyleminde uzlaşması da hem Müslüman dünyanın hem de bütün insanlığın sorunudur. İsrail’in İngiltere ve ABD’nin emperyalist projesi olmasının niçin insanlığın bir sorunu olduğunu yaşayarak gördük. Anglosaksonlar dışında neredeyse bütün dünyanın Siyonist İsrail’e lanet okuması sıradan bir olay değildir.
İsrail bumerang gibi bir şeydir. Bugün Filistinlileri ve Müslüman mekânlarını vuruyor. Anglosaksonlar ve Siyonistler bumerangın kendilerine döneceğine şimdilik ihtimal vermiyor. Dışarıdan öyle görünüyor. Fakat böyle düşünenlere ABD’ye ait “USS Liberty” gemisinin İsrail tarafından 1967’de bilerek vurulmasını hatırlatırım.
Yazar: Selçuk Türkyılmaz
